De Vietnammie avonturen van Bep en Coby!

De Vietnammie avonturen van Bep en Coby: "Opzij opzij opzij, maak plaats maak plaats maak plaats, wij hebben ongelofelijke haast...."

Sorry voor dit hele hele lange verhaal, maar goed het is dan ook zo goed als de laatste:( Korte samenvatting:
Ongelukken, gehaaste angstige ritten, stomme vietnammies, waterpark, oorlogsmonumenten, geweldige onderwater wereld en de klim van de hoogste berg van Vietnam 3143m! Geniet ervan lieve allemaal:)

Er was eens.... een chickie, genaamd Bep, die heel ver weg ging samen met haar 'best friends for life' Coby! Samen zijn ze 4 maanden op reis naar Azië met de vliegmachine. Inmiddels zijn Bep en Coby na een helse reis met de lokale bus aangekomen in Ho Chi Min, een grote stad in Vietnam. Het was een ware schok, prompt scheurden honderden scooters de meiden voorbij. "Hè, die mensen zien er raar uit", zei Bep tegen Coby. "Ze dragen allemaal paardrijhelmpjes en dan al dat getuuter. Ik word er gek van." In een duister steegje vonden Bep en Coby een gezellig guesthouse met een kamer op de 4e verdieping waar ze iedere ochtend als gefrituurde kippetjes ontwaakten uit hun shoonheidsslaapje. Lekker warm!

Met een Amerikaans/Vietnamees oud leraar zijn Bep en Coby met een groepje naar Cao Dai tempel en Cu Chi tunnels gegaan. Al toen de leraar zijn mond los trok keken Bep en Coby elkaar aan: "Deze man maakt onze dag nog vermoeiender dan die al wordt." Stimmt, leraar overspoelde de meiden met informatie, maakte grapjes waar alleen hij om lachte en rende door de dag om daarna te klagen dat Bep en Coby zo sloom waren. Na de kleurrijke tempel waar men 4 keer per dag komt bidden en in gekleurde pyjama's rondloopt, ging de trip door naar de tunnels. Als ware soldaten kropen de Bep en Coby door de schuilkelders die zelfs verbreed waren voor het westerse publiek. Onvoorstelbaar dat men zich hier schuil heeft gehouden, voor Bep was het te benauwend om de hele tunnelrit af te maken. Coby is gebombardeerd tot heldin van de dag! Ha-ha

Na al die oorlog dingen waren Bep en Coby eraan toe om weer even kind te zijn met een dagje Waterpark!! In een kort tijdsbestek hebben ze alle glijbanen getest: van kamikaze tot tornado, van de multi slide tot de twister. Om even bij te komen van het watergeweld dobberden ze wat rond in de tube. Spijtig werd de rust verstoord door 4 Vietnammies want uiteindelijk mondde dit uit tot een groot watergevecht die Bep en Coby natuurlijk glansrijk wonnen:) Met een grote glimlach op Bep haar gezicht liep ze het waterpark uit: "Wat was dit een fijne dag, gelukkig gaan we morgen naar het strand. Alweer spelen in het water!"

In Mui ne deden Bep en Coby nog een schepje bovenop de kinderpret en zijn ze van de witte! duinen ge-slide. Je kunt het een beetje vergelijken met sleetje rijden, maar dan in de duinen. "Ik vind dit gaaf Coby, maar het zand in mijn onderbroek schuurt een beetje." Wat er gebeurde: Bep staat bovenaan de helling klaar met haar sleetje, gaat rustig zitten en maakt aanstalte om te gaan. Tijdens de afdaling hapt het sleetje zand, gaat Bep nog harder naar beneden en krijgt uiteindelijk al het gehapte zand 'in tha face'. Alsjeblieft:) Na het afzanden bij de witte duinen zijn ze ook nog bij de rode duinen en de canyon geweest. Een mooi stukje natuur in een prachtig vissersdorpje aan de kust. Dit was duidelijk zichtbaar tijdens een avondwandeling over de boulevard. Ze zagen allemaal restaurants met aquaria vol vissen, garnalen en zelfs haaien en aalen. Bep haar oog viel op de heerlijk gebakken garnalen die een bodem vormde voor een avondje stappen. Een heuse full moon party, al waren het voornamelijk Russen die de volle maan overschaduwden. Het was een gezellige dansavond met 3 logeer-uitnodigingen van 3 verschillende personen (ja je leest het goed!!) maar Bep en Coby verkozen toch hun eigen 2 persoonsbedden. Logisch! Daarentegen was 'de stoel' een stuk minder comfortabel tijdens de nachtrit van Mui Ne naar Nha Trang. Het gangpad was een goed alternatief voor Bep, maar de busmeneer vond het niet zo'n goed idee en duwde haar zonder enig bezwaar terug in de stoel. "Brutale ongeduldige Vietnamees, grrrr!", dacht Bep.
Na de lange busrit konden de meiden lekker bijslapen en zich klaar maken voor zon, zee, strand, duiken en een flinke stap avond.

Licht gespannen stonden Bep en Coby klaar in hun duikoutfit op het deck. Een nieuwe duik in het reef van Nha Trang gezamenlijk met Ruudje uit Den Bosch. "Mmm", stootte Bep Coby aan (onderwater praten lukte helaas niet) en wees naar de 1 meter grote boven hen. *bjoetie* De beeldschone kleuren van het koraal, de hoeveelheid vissen, het was wederom een geweldige onderwatershow. Prachtig!
Samen met Ruudje hebben Bep en Coby de middag en avond doorgebracht. 's Middags met een lounge deuntje op het strand en de avond in de kroeg. En daar was ook Hans, de lange blondie uit Nijmegen. Vergezeld met Hans hebben Bep en Coby de toco flink op z'n kop gezet: kijk vietnammies, zo maak je een feestje en homo vietnammie Lee keek zijn ogen uit;) De volgende ochtend werd Bep alleen wakker met een kaboutertje in haar hoofd, maar al met al was het een top avond...

Omdat de tijd vliegt namen Bep en Coby de nachtbus naar Hué en hebben ze tegen alle advies het vredige stadje Hoi An overgeslagen. De herinnering van Bep aan Hoi An is alleen niet vredig. Na de overstap in Hoi An naar Hué reed de chauffeur als een bezetenen door de kleine straatjes en heeft hij de passagiers inclusief Bep en Coby flink geschokt. Met open mond keek Bep uit het raam naar wat er allemaal gebeurde... Een frontale aanrijding met een fietser, het meisje heeft het waarschijnlijk niet overleefd:( Spijtig dat het zotte rijgedrag echt een zwarte rand heeft gekregen! Daarnaast bevatte de rit nog meer bizarre dingen: overal stoppen omdat de bus diende als afleverdienst, een vrouw waar 100x de telefoon van afging en zij al schreeuwend de andere zijde te woord stond, de wc werd gebruikt als bagageruim en moesten we maar in polonaise plassen naast de weg. Bep kijkt met gebogen hoofd terug naar deze rit..

Hué werd voor Bep en Coby een vluchtig tourbezoek. Allereerst vertoefden zij menig uur in de bus voor de DMZ-tour. De tocht bracht hen langs (herbouwde) bruggen, een oude militaire basis waar Bep oog in oog kwam te staan met inmens grote Amerikaanse gevechtsvliegtuigen, bunkers en weer de tunnels. Doodleuk vertelde tourmiep dat we 500m onder grond gingen wandelen en een groot deel zelfs op 20m diepte. Al bij de gedachten poepte Bep bijna in haar zweetbroek (39 graden blijft gewoon heet), maar het viel reuze mee met steun en toeverlaat Coby. Zo'n 400 mensen woonden onder de grond tijdens de oorlog, hadden er hun sanitaire voorzieningen, een ziekenhuisje en er zijn zelfs 17 kids onder de wereld gebracht. Peanuts! Het was een lange vermoeiende dag maar gelukkig bracht tourmiep veel plezier met haar geniale Aziatische Engels. "Ghelloo ladiejs en ghentlllman, aaall you stillll oke? We aaall ghoing too the bbbloody battlle fffjiellss..."

De volgende tour was de City tour. Gehaast in het Engels en dan weer Vietnamees werden ze van de citadel naar de bloementuin gebracht, nog even een pagoda in en door naar de tombes. Bep en Coby hadden geen trek in 'Same same' en veel geld uitgeven, dus hebben ze elkaar dmv foto's uitleg gegeven van de tombes: topper! Aangekomen aan wal was het haasten om de nachtbus te halen. Een fietstaxi kon de meiden wel snel naar het hotel brengen. NOT! Dik omgefietst, niet eens de weg weten en dan $15 vragen voor 5min! Dezelfde prijs als de 14 uur durende nachtbusreis naar Hanoi, sorry maar je mag fluiten naar je geld!

Ook deze busrit was wederom spectaculair! Ditmaal was het een witte vogel die Coby tegen de bus zag vliegen. De grote krater in de gebarsten ruit werd door de busmeneer bij elkaar gehouden met plakband. Bizar.. En hopla daar scheurden Bep en Coby weer door de straten in Vietnam, opweg naar weer een lange rit richting Sapa: de beklimming van de Fansipan.

Bep en Coby blijven reizen. Na een prima nachtrust de trein kwamen Bep en Coby aan in het gruwelijk koude Sapa. Echter had het ook anders kunnen lopen; een passerende vrachtwagen had last van aquaplaning en glee met zijn achterwielen weg, onze chauffie kon hem gelukkig net ontwijken. Een dag rust ter voorbereiding van de laatste grote klus: de 3daagse beklimming van de hoogste berg in Vietnam de Fansipan 3143m hoog!

Bep en Coby kregen een gezellig duo mee op de lange trip. Cie, een 18 jarig broekie die deed alsof ze tourgids was, totaal geen tijdsbesef heeft, al 2 jaar getrouwd is want dat hoort in hun village en zelf de berg ook net 4 keer heeft beklommen. Goede voorbereiding is het halve werk zegt men dan;) Naast Cie was vogelfluisteraar Njua ook van de party, hij mocht onze slaapzak en eten dragen in zijn rieten mand. Het tweetal huppelden gezellig over de rotsen en wortelpaden op hun slippertjes!! Bij Bep en Coby zag dit er iets anders uit. Gedurende de trip werden hun spieren lood, zakte dit fijn in hun schoenen en werd iedere stap er een teveel. "Waar zijn we aan begonnen Bep?", vroeg Coby met het gevoel alsof haar knieën als touwtjes onder haar lichaam hingen.
Na 3 uur!! steil omhoog klimmen, inclusief geweldig uitzicht over de vallei, kwamen ze aan bij 2 hutten. De plaats van overnachting. De plaats waar Bep en Coby bijna hun ledematen verloren wegens de vrieskou. Bepakt in 3 shirts, 2 broeken, 2 sokken, haarband, jas en 2 slaapzakken bracht Bep de verschrikkelijk nacht door op de houtenvloer. "Wat een hel, maar het is de moeite waard. Morgen zal ik de top bereiken...", dacht Bep en kroop bibberend tegen Coby aan. "Ik heb een idee. Zullen we de overgebleven slaapzak van de Fransen jatten? Ze gebruiken hem toch niet." Bep fungeerde als lamp en achterwacht, terwijl Coby haar spanning en spierkramp overwon en de slaapzak binnensleepte! Top team
of niet dan:D Spijtig dat de boomzagende Fransman Bep vervolgens alsnog uit haar slaap hield! Na 1u wakker liggen, muziek luisteren was ze het zat. Bep kroop uit haar slaapzak, scheen een felle zaklamp in zijn gezicht, gaf de Fransoos een flinke beuk en sprong snel terug in bed. Hij was wakker, boos, maar gelukkig wel gestopt met snurken gnifgnif!

"Week up. Brakfust." Bedankt Cie voor het brengen van noodle soep met een soppig ei om 7u 's ochtends. Nog geen half uur later was het tijd voor het laatste deel naar de top, al was dit voor Bep wat te snel. Misselijk, duizelig en niet vooruit te branden. Ook Coby had moeite rechtop te blijven staan, oorzaak: een 2 uur durende niesbui. Na 3uur huffen en puffen kwamen de dames op handen en voeten aan bij de top, wat een overwinning. Fansipan 3143 meter de hoogste berg van Vietnam! Een geweldige ervaring die werd gevierd met water en chips. Wow... Stel je het maar eens voor 3143m in de wolken zijn....

* even genieten.. Het uitzicht.. 3143m hoogte..*

Zo sloom als dikke stront dat Bep en Coby naar de top klauterden, zo vluchtig vlogen ze omlaag. Een lunch bij de slaapplaats, ja wel alweer noodle soep, en de tocht ging door verder naar beneden. Onderweg kwamen ze meerdere Vietnammies met dezelfde bestemming tegen: de top. Echter leken de Vietnammies meer op zoutzakken, duurden de rustmomenten uren en was men meer druk met foto's maken van 2 afdalende blondines uit Holland dan het beklimmen van de berg. Naast deze vliegensvlugge afdaling zorgden Cie en Njua voor veel vertier. Cie uitspraken: "Bie kerful hè!" "à joe oke?" "Relly?" = ready! en iets met "merry en baby". Helaas bracht haar onduidelijke uitspraak niet veel meer informatie hahaha.

Na nog een ochtend afdalen zaten de 3 dagen beklimming erop. Genoeg bergen gezien, genoeg spierpijn voor het hele jaar, tijd voor zon, zee en strand. 3 dagen bootcruise en daarna 1,5 week op de Thaise eilanden...

Ik zie jullie snel weer popjes, nog 2,5 week dan sta ik weer op Nederlandse bodem!


Bijzondere momenten van Bep:
- Overal waar ik kijk kan de meerderheid van de kids hun voeten niet zien omdat er een blubberbuikje voor zit! Hoezo verwesterd..
- De guesthouse oma ons wel 100x heeft gezegd dat het gevaarlijk is je portemonnee mee te nemen op straat ivm brommerdieven
- Vietnamese zeer luid met elkaar communiceren en een dame mij zelfs sloeg omdat ik armhaar heb. Sorry hoor!
- Wat een chaos! "Wat ben ik blij dat ik niet in deze stad woon. Ik zou niet levend thuiskomen na een brommerritje van mijn werk", zei Bep tegen Co die het hier volledig mee eens is.
- Men ook standaard met groot licht en hun hand op de tuuter bus/auto/brommer rijdt. Dat wordt wennen als ik in NL rijdt, niet tuuteren!
- We tot wel 3 keer toe van matjes-glijbaan moesten omdat de badmeester steeds te laat was met de foto haha. Laat deze glijbaan nou mijn favo zijn!
- Ik de dag na het waterpark nog steeds hoofdpijn had omdat ik m'n kop had gestoten in de twister
- Ik mevr kikkeroog/wiebelkaak niet aan kon kijken tijdens de conversatie omdat ik anders in de lach schoot en Lisanne mij helaas hierop al vroegtijdig had betrapt haha
- Mijn gehele lichaam is bedekt met 75!!! steken van de strandvliegjes in Mui Ne en na 4 dagen jeuken ze nog steeds! Look-o-like vlekje
- Het eerste wat men je vraagt als je in Nha Trang loopt: "Miss you want cigarettes??" Als je dan aangeeft dat het slecht voor je is, ze je vragen of je dan kauwgom wilt kopen.. Uhh, sorry ik snap je logica niet. Eerst iets dodelijke waardoor je uit je muil meurt en dan kauwgom om niet te hoeven roken.. Haha no thanks:)
- De duikman had echt alles goed voor elkaar, want zijn zaak was de beste... Gelogen!! Ik heb tot 3 keer toe een kapotte duikuitrusting gekregen: lek in de luchtslang, kapotte dieptemeter én luchtmeter. Vrij belangrijke dingen als je duikt duikmeneer!!!
- Breakdancen rond een fles water is echt wel cool!!
- Als je aan een homo vietnammie vraagt of hij een foto van zijn geheime vriend heeft, je een foto te zien krijgt van iemand die op een vlees trompet blaast en dit een grote schok tot gevolg gaf! GATVERDAKKIE.
- Vele oude kaalwordende mannekes hier een lange pluk haar van links naar rechts over hun hoofd hebben hangen. Zieltjes!
- Wanneer auto's hier achteruit rijden er een schattig liedje van 'vader Jacob' begint te spelen hahaha..
- Vietnammies alles gehaast doen, maar wanneer wij netjes op tijd bij de bus zijn en onze interessante bezoek aan de citadel hebben moeten staken, zijn het de Vietnammies die op zich laten wachten. En bedankt!
- Het te triest voor woorden is dat men voor dezelfde beklimming $100 meer rekenen, zich dan verontschuldigen en de zwarte kater naar de goedkopere maatschappij gooien. DOE NORMAAL!
- Lisanne nog steeds para wordt als er een dier in haar buurt dreigt te komen en zij het met alle geweld en irritatie van haar afweert. Sorry Lie, het is soms wel grappig:)
- We na 3 dagen noodle soep onszelf hebben verwend met frietjes en een kipje roomsaus. "Het was weer heerlijk Coby!!"
- Vietnam eigenlijk een k*t land is. De mensen zijn zo lomp, egoïstisch en arrogant en ze bedriegen je waar je bij staat! Wat een naar volk, ze willen er alleen maar beter van worden... Ongelofelijk!